۲۰ بازی ماندگار سبک Racing | قسمت دوم

خلاقیت و تکیه بر دیدگاه واقع گرایانه در بازی های ویدئویی همواره تبدیل به معیاری برای متمایز بودن آنها است . از کنسول های Arcade دهه هشتاد میلادی گرفته تا نسل هشتم کنسول ها و حتی واقعیت مجازی . دیباچه دنیای بازی های ویدئویی ، همیشه سرشار از عناوین خلاق و نوآورانه ای بوده که در عصرخودشان تاثیر بسزایی در تاریخ VideoGame داشته اند . در میان این آثار ، ژانر  Racing نیز یکی از  اجداد سبک های بازی ها بوده که در همه دوران طرفداران خودش را داشته است .

در قسمت اول این مقاله با ۱۰ عنوان از ۲۰ سری برتر بازی‌های ماندگار و تاثیرگذار ژانر  Racing آشنا شدیم. بازی هایی که هر کدام از آن‌ها برای ما احیاکننده خاطرات خوب و بد از دوران ماشین سواری در بازی های ویدئویی است. حال در ادامه با ۱۰ بازی پایانی این لیست به همراهتان هستیم .

کمتر فرانچایزی را سراغ داریم که در یک جمله محتوای خودش رو بر روی کاور بازی توصیف کند : ! The Real Driving Similator        اگر طرفدار بازی های شبیه ساز باشید ، هرجا صحبت از کنسول های پلی استیشن و ژانر Racing میشود باید نام  Gran Turismo برایتان یادآور روزهای تلخ و شیرین مسابقات رانندگی ، در محیط این انحصاری قدرتمند باشد .

بیش از ۱۰ میلیون فروش از نسخه اول بازی در سال ۱۹۹۸ برای کنسول Playstation ، باعث شد این مجموعه در لاین آپ Sony جاودانه شود و اکنون به یکی از شناخته ترین عناوین Racing تبدیل شود . بخش Simulation mode در همان نسخه های ابتدایی تداعی گر یک شبیه ساز حرفه ای برای کاربران بود . شروع رانندگی از نقطه صفر و آماتور تا رسیدن به سطح شماره یک و بین المللی از ارکان اصلی این بازی بود ؛ ویژگی که برای اولین بار در میان عناوین ریسینگ کاملا درخشید . خرید اتومبیل و تقویت اجزای آن از طریق نمایندگی های کمپانی های معروف خودروسازی نیز این فرانچایز را در زمان خود منحصر به فرد کرده بود . افزایش خودروها و پیست های جدید در هر عنوان نشانگر این بود که گرن توریسمو در راه پیشرفت و یکه تازی قرار داشت . پیشرفت فوق العاده گرافیک و  ورود خودروهای سوپراسپرت و فرمول یک به سومین قسمت از بازی ، کافی بود تا Gran Turismo از نشریه Euro gamer نمره ۱۰ از ۱۰ را دریافت کند . بسیاری از منتقدان عرصه گیم ، نسخه سوم این بازی را بهترین قسمت منتشر شده به حساب می آورند . نسخه چهارم بازی با وجود اضافه شدن اولین خودروهای کلاسیک و لوکیشن های بیشتر مصادف شد با ظهور پدیده ای به نام Forza همراه بود و از سال ۲۰۰۵ بود که رقابت میان این دو ابرقدرت شکل گرفت . با یک رکورد عجیب Gran Turismo 5 عرضه و  بیش از ۱۰۰۰ اتوموبیل در این بازی گنجانده شده بود .از سوپر اسپرت هایی قدرتمند گرفته تا اتوموبیل های ناسکار و کارتینگ . فراگیر شدن تمام سلایق دنیای اتومبیل رانی به علاوه برخورد طبیعی خودروها از نوآوری های این سری عظیم بود . نقطه مشترک تمام این عناوین در نسخه ششم بازی پدیدار شد ؛ سادگی بازی در عین جذابیت های همیشگی ، یک معجون فوق العاده از Gran Turismo را برای کاربران به ارمغان آورده بود . بزرگی عنوان گرن توریسمو باعث شد تا کمی لغزش در آخرین قسمت از آن یعنی Gran Turismo sport ، این عنوان را به طور کامل منحرف کند . کاهش وحشتناک تعداد اتومبیل ها و پیست ها درکنار حذف بخش آفلاین بازی ، برای طرفداران این بازی گران تمام شد . هر چند نباید از گرافیک فوق العاده فنی و بصری و بخش آنلاین جذاب آن غافل شد ولی گرن توریسمو دیگر آن صلابت و شکوه سابق را نداشت .

نوآوری در بعضی بازی ها دیده نمیشود بلکه لمس میشود ، آن هم نه در یک یا دو سری بلکه در یک مجموعه تقریبا ۲۰ ساله ! برای قرار گرفتن در این لیست کافیست وفادارترین عنوان به پلتفرم پلی استیشین باشید . کافیست از همان تولد اولین کنسول شرکت سونی یکی از پرچم داران هر نسل از این سخت افزار باشید . کافیست تا یک Gran Turismo باشید !

همانطور که در قسمت اول این مقاله اشاره شد ، محبوبیت و بزرگ بودن برخی از عناوین ورزشی و تفریحی در جهان باعث میشود که آن رویداد در رسانه های مختلف مورد توجه قرار گیرد . اینبار سری مسابقات NASCAR مهمان دنیای بازی های Racing شده است .

واژه NASCAR  مخفف  National Association for Stock Car Auto Racing  ، یعنی انجمن ملی مسابقات اتومبیل رانی خودروهای کارکرده  می باشد . همانطور که از این عبارت پیداست ، فلسفه این رقابت ها بر اساس مسابقات میان اتومبیل های اسقاطی است . شاید در سری بازی های NASCAR   شاهد اتومبیل های از رده خارج نباشیم ولی لقب پرحادثه ترین مسابقات اتومبیل رانی را در این مجموعه بازی احساس میکنیم . اگر مسابقات جهانی NASCAR  را پیگیری کرده باشید ، در جریان هستید که رقابت در این تورنمت ها به ۵ یا ۱۰ اتومبیل ختم نمیشود و امکان دارد حدود ۵۰ راننده در غالب تیم های مختلف با هم به رقابت بپردازند . گیم پلی در بازی هم دقیقا به همین طور است و شما  باید در پیست های مشخص شده به رقابت با تیم های دیگر باشید . در نسخه های اولیه بازی شما به صورت تکنفره در مسابقات شرکت میکردید ، ولی بعد از مدتی شرکت EA که یکی از بهترین سازندگان این سری بود مسابقات  تیمی را به بازی  کرد . عضویت در تیم های حرفه ای برای برنده شدن و همچنین برخورد های متوالی در حین مسابقه ، جذابیت و طبیعی بودن را بیشتر جلوه میداد . اضافه شدن موزیک های متال و جلوه های صوتی زنده از محیط NASCAR ، کاربر را در حال و هوای لوکیشن های ایالت آمریکا قرار می داد . بارزترین ویژگی که از نخستین عنوان این فرانچایز قابل مشاهده است ، تبلیغات شرکت های بزرگ دنیا بر روی بدنه اتومبیل ها می باشد که همین ویژگی به یکی از محاسن تبلیغاتی این فرانچایز تبدیل شد .

بیش از ۴۰ آی پی ساخته شده توسط شرکت های بازی سازی از سال ۱۹۹۰ ، این عنوان را در لیست بازی های Racing  برای پلتقرم های مختلف ماندگار کرده است . به جرات میتوان گفت که هیچ کدام از بازی های ریسینگ نتوانسته است به اندازه NASCAR  بیش از یک عنوان در سال تولید کند . شاید شما هم تا الان فهمیده باشید که چرا کمپانی های بازی سازی به دنبال ساخت و امتیاز نشر آن بوده اند !

ورود شخصیت ها و قهرمان های دنیای بازی های ویدئویی به میدان Racing از عهده هر فرانچایزی بر نمی آید . اگر بخواهیم از ماندگار شدن سری CRASH حرف بزنیم ، کافیست نگاهی به گذشته درخشان این شاهکار بیندازیم ؛ جایی که باندیکوت دوس داشتنی ِ Playstation با ویراژهای خودش توانست این آی پی را در لاین آپ SONY به اوج برساند .

رقابت شرکت های سازنده کنسول های بازی همیشه در نوع خودش بسیار مهیج بوده است . هنگامی که SONY پدیده ای به نام پلی استیشن را خلق کرد ، عدم وجود یک پرچم دار را به شدت حس میکرد . گیمرها ، سگا را به همراه SONIC و نینتندو را با MARIO می شناختند ؛ حال سونی باید در ابتدای راه خودش فرانچایزی را می ساخت که توانایی رقابت با جوجه تیغی آبی و آقای لوله کش را داشته باشد . داستان تولد CRASH ، داستان همین رقابت هاست . هنگامی که در سال ۱۹۹۹ سونی باز هم سودای رقابت اینبار با MARIO KART را داشت ، Naughty Dog دست به ساختن یک باندیکوت دیگر زد . این آخرین بازی بود کهNaughty Dog کراش را میساخت و به همراه ماشین های دنیای CRASH از سونی خداحافظی کرد . کسب متای ۹۱ برای  CRASH Team Racing نشان از آن داشت که این عنوان در رقابت با رقبای خود توانسته بود موفق عمل کند . همه چیز در CRASH Team Racing کاملا یادآور نسخه های اولیه CRASH بود . جعبه های علامت ؟ ، BOSS های اعصاب خورد کن و … باعث شده بود که کاربر به دنیای CRASH  نزدیک باشد و ارتباط بیشتری با بازی برقرا کند . استرس از دست دادن Turbo Boost ها و ترس از پشت حمله کردن دشمنان ، جذابیت بازی را در ذهن ماندگار میکرد . با واگذاری انتشار این آی پی و ورود به نسل ششم بازی ها  ، CRASH فرصت حضور در پلتفرم های دیگر مثل XBOX و GAME CUBE را پیدا کرد و Crash Nitro Kart به عنوان یک بازی Racing دیگر از کراش عرضه شد . اضافه شدن مودهای بیشتر و بهبود استیج ها در این عنوان ، طرفداران را مثل سابق راضی نکرده بود . شاید تغییر شکل ظاهری کراش و کمی فاصله گرفتن از داستان اصلی باعث شده بود که  Crash Nitro Kart با لغزش همراه باشد . آخرین باری که Crash در پشت فرمان دیده شد در Tag Team Racing بود . متاسفانه خریدن و ارتقا قدرت ماشین ها و افزایش و پیچیدگی ماموریت ها هم نتوانسته بود CRASH  را به روزهای اوج خود برساند . سرانجام این عنوان با متای کمتر از ۷۰ به کار خود پایان داد .

شاید برای ما گیمرهای ایرانی هیچ چیز نتواند دوران خوب ” کراش ماشینی ” را خراب کند . دعوا بر سر بازی کردن این عنوان در کلوپ های بازی ،  بیداری کشیدن در شب هایی که تلویزیون خاموش میشد و میتونستیم یواشکی از باندیکوت دوس داشتنی مان لذت ببریم  و هزاران خاطره ریز و درشت دیگر ، بالاترین متا را برای این بازی در ذهن و قلب هواداران به ارمغان میاورد  . این فقط یک Crash Bandicoot نبود ، شاید رویای یک CRASH Team Racing دیگر یا همان ” کراش ماشینی ” خودمان روزی دوباره با کنسول پلی استیشن ۱ سونی برایمان زنده شود .

اگر به طور مشترک از طرفداران بازی های Racing و علاقه مند به استفاده از کنسول های بازی شرکت Microsoft هستید ، عنوان زیبایProject Gotham Racing برای شما یادآور روزهای خوب اتومبیل رانی در نسل پنجم و ششم بازی است .

برخی از ایکس باکس فن ها ، این فرانچایز را مقدمه ای برای سری Forza  میدانند . عنوانی که ابتدا در سال ۲۰۰۰ تحت نام Metropolis  Street Racerبرای کنسول دریم کست منتشر شد ؛ سپس یک سال بعد مایکروسافت آن را برای اولین کنسول خود پورت کرد . در این بازی ها دریفت و پرش‌ اهمیت زیادی دارند. به طور کل این آی پی به خاطر سیستمی که Kudos system نام دارد معروف است. این سیستم به خاطر انجام یک سری حرکات خاص در یک مسابقه به شما امتیاز می‌دهد. حرکات فانتزی در این فرنچایز جایگاه ویژه‌ای دارند و یکی از دلایل قرار گرفتن در این لیست است . هر چند بالا ترین متا را در این سری Project Gotham Racing 2 کسب کرد ولی بدون شک انقلاب این سری در  Project Gotham Racing 4 رقم خورد . PGR4 که آخرین نسخه از این فرانچایز بود نسبت به نسخه‌های قبل از خود چند تفاوت چشمگیر داشت . مورد اول اضافه شدن موتورسیکلت‌ها به بازی بود . مورد دیگر اضافه کردن یک بخش Career جدید به بازی بود . مهم‌ترین تغییر بازی اضافه شدن سیستم داینامیک آب و هوایی بود . مانند قبل با پیشرفت در بازی گاراژها و چالش‌های جدید برای بازیکن آنلاک می‌شوند.  بازی از کیفیت گرافیکی خوبی هم برخوردار است. اگرچه بازی مشکلات نسبتا کوچکی هم دارد ولی در کل یک آرکید زیبا در ژانر ریسینگ ر ابه نمایش میگذارد .

PGR اگر نتوانست به عنوان اثری مستقل در لاین آپ مایکروسافت بدرخشد ولی این شانس را داشت تا زمینه ای برای ساخت سری اساطیری  Forza  برای کنسول ایکس باکس باشد . شاید گیمراهای ایرانی کمتر فرصت تجربه این اثر را داشته اند زیرا سلطه کنسول های سونی در نسل ششم و هفتم اجازه خودنمایی چندانی را به رقبا نمیداد ولی کاورهای Project Gotham Racing با آن ” فراری ” های زیبا و مدرن یکی از ریسینگ های هیجان انگیز زمان خود بود و قطعا کاربران کنسول های Microsoft از این بازی به عنوان یکی از بهترین Racing های تاریخ XBOX و XBOX 360 یاد خواهند کرد .

این روزها رقابت در ساخت عناوین Racing بر محوریت شبیه سازتر شدن گیم پلی صورت میگیرد . به طوری که اگر فضای بازی هرچقدر شما را به حس رانندگی و تجربه سرعت نزدیک تر کند میتواند از ارزش بالاتری برخوردار گردد . project car توانسته این حس را به خوبی برای گیمرها خلق کند .

اشتباه نکنید ! کلمه CARS در اینجا به معنای ماشین ها نمی باشد . CARS در عنوان بازی در واقع مخفف شده عبارت Community Assisted Racing Simulator است ، تعبیری که استودیو Slighty Mad در سال ۲۰۱۵ به بهترین نحو برای این بازی انتخاب کرد . استودیویی که سابقه  همکاری با EA در ساختن Need for speed را داشت اینبار تصمیم گرفته بود عنوانی در خور طرفداران Racing Simulator خلق کند . ویژگی بارز این بازی ، سادگی و روان بودن گیم پلی است که بدون سیستم امتیاز دهی شما را یک راننده حرفه ای فرض کرده و تمام تجربه کاربری بازی را در همان ابتدا در اختیار شما قرار می دهد . تاثیرات آب و هوایی و گرافیک چشم نواز باعث شده شبیه سازی بیشتری را در این بازی تجربه کنید . اضافه شدن سیستم Photo Mode برای اولین بار قابلیت عکاسی حرفه ای را به بازی های اتومبیل رانی اضافه کرد .۲ project CARS باهدف بهبود نواقص نسخه اول ، عالی ظاهر شد . گیم پلی بازی هیچ شباهتی به رانندگی های پرسرعت ، دریفت‌ و از خارج کردن رقیبان از مسابقه ندارد و  باید مثل یک تیم حرفه‌ای، شامل راننده و آنالیزور تیم، تمام پارامترهای تاثیرگذار در موفقیت را بررسی و با دقت به اعمال آن‌ها در طول مسابقه بپردازید؛ باید زمان بگذارید و در پیست به صورت تمرینی حرکت کرده و رفتار خودرو را با توجه به شرایط پیست و حتی پیچ های پیست را به خوبی حفظ باشید .  شناخت خودرو نیز اهمیت زیادی در پروجکت کارز دارد ؛ با توجه به شرایط پیست باید تنظیمات خودرو را در بهترین وضعیت قرار دهید . صدا گذاری عالی اتومبیل ها که بسیار به نمونه واقعی آنهاست برای خودش نوعی شاهکار است . البته همه اینها باعث نمیشود که از باگ های گرافیکی و تنوع کم خودروها غافل شد .

در یک کلام project CARS ، لذت واقعی از رانندگی است بدون گذراندن مراحل سخت برای تبدیل شدن به یک قهرمان اتومبیل رانی ! همین لذت بی سابقه در عین سادگی میتواند  این فرانچاز را در قلب گیمرها ماندگار کند و با توجه به ظهورش در نسل هشتم کنسول های بازی ، پتانسیل بالایی برای ادامه ساختن نسخه های بعد داشته باشد . پروجکت کارز جایی است که کوچک‌ترین اشتباه بعد از چندین ساعت مسابقه ، تمام زحمات شما را به باد خواهد داد . اگر به تمرین های حساب شده  و تنظیم حرفه ای خودروبرای آماده شدن در یک تورنمت ریسینگ را علاقه دارید ، این آی پی فوق العاده را به شما پیشنهاد میکنیم .

خلاقیت و پیشرفت اساس نوآوری هر فعالیت است . چه بسا عناوین بزرگی که در حوزه صنعت گیم به علت عدم ایده پردازی جدید با شکست مواجه شده اند .Ridge Racer در میان بازی های ژانر Racing بر خلاف این فرمول عمل کرده است و با پایبندی به اصالت و ویژگی های همیشگی اش توانست سال ها جایگاه خوبی در این ژانر کسب کند .

از نظر شرکت Namco  اگر یک بازی ریسینگ به موفقیت دست پیدا کرد و نظر مخاطبانش را به خود جلب کرد ، باید همان ویژگی و پارامترهای خود را با کمترین تغییرات برای نسخه های دیگر ارائه دهد . Ridge Racer هم از این قاعده مستثنی نبود و حتی مورد توجه طرفدارانش قرار گرفت . همین استراتژی جالب و ساده باعث شده که این فرانچایز محبوب و قدیمی در این لیست قرار بگیرد . کلاس های رانندگی در هر یک از نسخه های منتشر شده ابتدایی بازی به صورت انحصاری اضافه میشد . این رویکرد در دیگر قابلیت های بازی مثل استفاده از نیتروژن ، مسابقات دریفت و … نیز وجود داشت  . در نهایت سازندگان در نسخه Ridge Racer: Unbounded  تغییراتی را به وجود آورده اند که هم بازی حال و هوای تازه ای داشته باشد و هم بازیکنان بیشتری به سمت بازی جذب شوند . با اینکه این نسخه دستخوش تغییرات زیادی بود ولی هنوز هیچ نوآوری در بازی حس نمیشد و این امر یک ضعف بزرگ در نسل هفتم بازی های ویدئویی بود . یک  نکات به یادماندنی بازی این بود که راهنمایی های گیم پلی روی صفحه نمایش ظاهر نمی شوند و سازندگان آن ها را به صورت نوشته هایی روی ساختمان ها و قسمت های مختلف قرار داده اند که به نوعی از جنس خود بازی به نظر برسند .

گیم پلی ساده و روان همیشگی در Ridge Racer باعث شده بود تا از ابتدا این آی پی طرفداران خودش را حفظ کند و تبدیل به یکی از عناوینی شود که هر ساله مهمان پلتفرم های مختلف از نسل پنجم تا هفتم کنسول های بازی شود .  Ridge Racer در آخرین نسخه های خود سعی بر این داشت که با الگو برداری از بازی های Racing دیگر جذابیت خود را حفظ کند ولی متاسفانه در این امر موفق نبود و حتی وفاداری به ارزشها و نسخه های قبلی بازی هم نتوانست آنها را تا نسل هشتم بازی ها همراهی کند .

همان طور که میدانید Arcade Racing یکی از زیر مجموعه های  ژانر اتومبیل رانی در میان بازی های ویدئویی است . در این قسمت سعی داریم طعم آرکید در ریسینگ را متفاوت تجربه کنیم ، تفاوتی که میان شبیه سازی و آرکید به چشم نمیاید و ترکیبی از این دو را مشاهده میکنیم . طعمی قدیمی ولی خاطره انگیز و نوآور . طعم Out Run !

شنیدن صدای موج ساحل دریا و و بک گراند غروب سواحل زیبای استوایی درResultTime بازی ، تداعی یک تم زیبا بود که بعد از گذشت ۲۰سال هنوز مطابق آن عرضه نشده . Out Run به تنهایی همه امتیازهای خلق یک اثر هنری را داشت . گرافیک بازی در زمان خودش عالی و موسیقی بازی مناسب با حال و هوای رانندگی در شرایط مختلف آب و هوا انتخاب شده بود . وجود ۱۵ استیج رانندگی برای یک بازی ۱۶ بیتی فوق العاده بود .کنترل دنده به صورت دستی و اتوماتیک و انتخاب موزیک متن از طریق رادیوی در ابتدای بازی ، شبیه سازی رو هر چه بیشتر به واقعیت نزدیک کرده بود . برخورد اتومبیل با گاردریل های جاده بی نظیر طراحی شده بود و دعوای خانم و آقای داخل درنوع خودش جالب بود . این تصادف ها شاید تنها جایی در تاریخ بازی Racing بود که از چپ کردن اتومبیل لذت میبردیم . بعد از کسب جوایز متعدد در نسل چهارم ، این بازی در سال ۲۰۰۳ برای Aracde و کنسول انحصاری مایکروسافت یعنی XBOX منتشر شد . تنوع اتومبیل ها و کلاس های رانندگی مختلف در از ویژگی های برجسته بازی شده بود . المان های اصلی بازی با همان محتوای قبلی حفظ شده بود و عناصر یک racing نسل ششمی به طور کامل در بازی مشهود بود . با در نظر گرفتن باگ های گرافیکی این عنوان توانست با کسب متای ۸۱ در کانون توجهات قرار بگیرد .

سال ها گذشت و شرکت Ferrari هنوز به دنبال فرانچایز گیم است که زمینه تبلیغات را برای فراری های لوکس خود فراهم سازد . Racing نسل چهارمی که طعم اش را هنوز از یاد نبرده ایم ، حالا در میان بحبوحه های تیونیگ و زرق و برق کنسول های نسل هشتمی کمبودش حس میشود . از موزیک های موزیک های ۳۲ بیتی روزهای قدیم به همراه افکت های صوتی نسل چهارم تا درفت ها و استرس دیر رسیدن به GirlFriend عزیز در نسل ششم ، داغ از دست دادن Out Run را بر دل طرفداران این ژانر گذاشت .  راز ماندگاری فرانچایزی که فقط ۳ ورژن از آن منتشر شد را فقط با تجربه کردن باید کشف کرد . قرار  گرفتن در بین ۱۰۰ بازی ماندگار به انتخاب مجله Edge در سال ۲۰۱۴ و کسب جوایز گوناگون در زمان خودش ، نشان از آن دارد که خلاقیت و نوآوری به تکنولوژی وابسته نیست و در همه دوران به عنوان یک سلاح قدرتمند استفاده میشود  .

وقتی گیمر باشی و عاشق ماشین های کلاسیک و فیلم های تعقیب و گریز دهه ۷۰ میلادی  ، وقتی که هنوز توو عالم نسل پنجم RACING هستی و عاشق پرش از شیب خیابان های سانفرانسیسکو و میامی ، چاره ای نداری که دل از سخت افزار پرقدرت کنسول ات دست بکشی و بری سراغ DRIVER !

 Driver در ژوئن سال ۱۹۹۹ توسط استودیوی Reflections برای PlayStation عرضه شد و پس از آن در همان سال برای PC  هم آمد و به پر فروش ترین بازی Sony در آن زمان تبدیل شد . درایور از اولین شماره خود بر پایه سبک جهان آزاد طراحی شده بود البته نه در حد GTA  ولی برای عنوانی که سال ها پیش عرضه شد حیرت انگیز به نظر می رسید.در نسخه ابتدایی DRIVER تمامی ماموریت های بازی را باید در ماشین انجام می دادید و هیچ گونه توانایی خارج شدن از ماشین وجود نداشت. ماموریت های و آغاز فراموش نشدنی در پارکینگ متروکه برای اخذ مجوز ورود به بازی در زمان خود بسیار متنوع و عالی کار شده بود . مواردی مثل تعقیب و گریز های هیجان انگیز به همراه دیالوگ های مرموزانه از John Tanner که مامور مخفی این سری بود و صدای جیغ کشیده شدن لاستیک ها این عنوان را فوق العاده کرده بود . در تمامی ماموریت ها تایمری وجود داشت که اگر در زمان معین به هدف نمی رسیدید بازی شما را به اولین چک پوینت می برد . البته هوش مصنوعی بسیار خوب و با وجود میزان آسیب برای ماشین مان تقریبا باید از برخورد با پلیس ها به عنوان کابوس یاد می کردیم . در قسمت دوم بازی نیز با Tanner همراه بودیم ولی اینبار تعداد شهرها و اتومبیل های های بازی افزایش یافته بود . ویزگی بارز DRIVER 2 امکان پیاده شدن از ماشین و ربودن دیگر اتومبیل های بازی بود که حس طغیان را بیش از پیش القا میکرد . متاسفانه بازخوردها از درایور ۲ به اندازه نسخه اول مثبت نبود ولی ای کاش کار به همین جا ختم میشد . در سال ۲۰۰۴  عنوان Driver3 را عرضه شد . مراحل تیراندازی و راه رفتن در بازی بسیار زیاد بودند و موتور و قایق هم به آن اضافه شده بودند . این اولین نسخه از بازی بود که می توانستید به افراد بی گناه هم شلیک کنید . این بازی از دید منتقدان بسیار کوبیده شد و طرفداران هم آن را نپسندیدند.  . نتیجه این عنوان ضعیف کسب کمترین متا در میان بازی های درایور بود . در حالیکه Driver3 به نظر پایان شومی برای این سری بود ، Ubisoft استودیوی Reflections را خریداری کرد تا بازی بعدی Driver : Parallel Lines باشد که سعی شده بود بیشتر شبیه به نسخه اول کار شود و رانندگی ملاک اصلی آن بود . تنر دیگر شخصیت اصلی نبود و شخصیت جدیدی به نام TK اینبار قهرمان بازی بود . در سال ۲۰۱۱ بود که نسخه آخر بازی یعنی Driver : San Francisco منتشر شد . روند بازی همان روند سری‌های اصلی است که Tanner ماموریت‌های متنوع را در سطح شهر San Francisco به عهده خواهد داشت. ویژگی جدید بازی “Shift” است که به کاربر این امکان را می دهد که خود را به ماشین دیگر انتقال دهد . امکان خارج شدن راننده از ماشین که از نسخه ی Driver 2 به بعد در این سری بازی‌ها گنجانده شده بود در این نسخه حذف شده بود . بخش آنلاین بازی با ساختاری جدید نسبت به Driver : Parallel Lines ارائه شده بود و از مودهای جذاب اضافه شده به این بازی بود .

تجربه عنوانی که استودیو Reflections در زمان فعالیت خود به دنبالش بود ، چیزی بود فراتر از یک عنوان Racing . چیزی که بعد از گذشت تقریبا ۲۰ سال هنوز لذت رانندگی با شورلت ها و شلبی ها و ماشین های کلاسیک آمریکایی برای گیمرها یادآور دوران شیرین Driver است . تجربه ای که به ما یاد داد قبل از تعقیب و گریز در خیابان ها باید کلاس های رانندگی رو در پارکینگ های متروکه به سبک Tanner یاد بگیریم . خلاقیت اینبار در لباس درایور روزهای خوبی را برای ریسینگ رقم زد و طرفداران این سبک در نقش یک مامور مخفی به قهرمانی در دنیای دزد و پلیس آمریکای دهه نود دست پیدا کردند .

وقتی قرار باشد Rockstar دست به ساخت یک عنوان ریسینگ بزند ، ناخداگاه ذهن همه ما به سمت GTA میرود ؛ با این تفاوت که اینبار قرار نیست از اتومبیلمان پیاده شویم و دست به ماموریت های بزن بهادر بزنیم . اینبار با قرار است با Midnight Club طعم متفاوت رقابت و انتقام در خیابان های شهر را تجربه کنیم .

Midnight Club  از آن دسته از بازی هایی است که مسابقات آن بسیار شبیه به مسابقات شبانه خیابانی بود . هم نسل شدن با عناوینی مثل  Underground ، باعث شده بود که سازندگان قابلیت تیونینگ کردن و اسپرت کردن ماشین ها را تا حد زیادی و حتی بیشتر از رقیبان افزایش دهند . Rockstar ناشر و تولیدکننده این بازی که کارنامه درخشانی شامل GTA و Max payne را به همراه داشت ،  تصمیم گرفته بود که پا به دنیای ریسینگ بگذارد  . اولین شماره از سری بازی های Midnight Club به سال ۲۰۰۰ بر می گردد که اولین شماره از این بازی بر روی PS2 منتشر شد . بعد از موفقیت نسبتا چشمگیر نسخه اول بازی ، نسخه دوم با برداشت هایی از فیلم تند و سریع تر ۲ برای PS2 و Xbox منتشر شد . داستان این سری به صورت کلیشه ای به موضوع مسابقات غیر قانونی در سطح شهر میپرداخت که با پیشرفت بازی دسترسی به خیابان ها و ماشین های دیگری امکانپذیر میشد . به جرات میتوان از نسخه سوم این بازی به عنوان برترین بازی این فرانچایز یاد کرد .  شاید بازی از نوآوری های جدید نسبت به هم سبک های خود بهره نمی برد ، اما نسبت به نسخه های پیشین ، تفاوت های زیادی در بازی احساس می شود . از جمله این نوآوری ها و پیشرفت ها می توان به ارتقا دادن ماشین و دکمه Wait Shift اشاره کرد که می توانید توضیحات آنها را در ادامه مطالعه کنید . جدا از جذابیت های بازی ، برخی مشکلات گرافیکی و جلوه های صوتی ضعیف نمره رضایت طرفداران این سری را کاهش داد . از نوآوری ها و المان های متمایز کننده بازی ، کنترل روان و جذاب ماشین ها بود که هر سبک ماشین کنترل مخصوص و تکنیک خودش را داشت ؛ چیزی که در سری NFS شاهدش بودیم . تنوع و تعداد ماشین های در بازی قابل قبول بودو این امکان را به کاربر میداد تا سبک و سیاق خودش را برای یک رقابت خیابانی و کلنجار رفتن با پلیس های شهر به کار گیرد .

قطعا برای کسانی که در نسل ششم و هفتم بازی های ویدئویی از نیدفوراسپیدها و گرن توریسموها و فورزاموتورها خسته شده بودند ، میدنایت کلاب توصیه خوبی است . به علاوه اینکه میتوان گفت این آی پی ، چکیده ای از تمام عناوین Racing هم نسل خود است . اگر  رقابت های دیوانه وار و شبانه جزئی از ویژگی بازی های ژانر اتومبیل رانی باشد ، در این بازی به عنوان رکن اصلی گیم پلی قرار دارد . پس اگر طرفدار این مدل از رقابت ها هستید می توانید با Midnight Club  برای مدت ها شما را سرگرم باشید و از ویراژ دادن انتهای شب در اتوبان ها لذت ببرید .

همیشه لازم نیست برای برنده شدن درمسابقات اتومبیل رانی از رقبا جلو زد و اول شد ؛ گاهی با منفجر کردن ماشین ها با موشک و یا له کردن آنها با بلدوزر به قهرمان یک تورنمنت تبدیل میشوید ! اینبار خالق عنوان God of War یعنی آقای دیوید جف شما را به یک تورنمت به صرف بستنی و مبارزه دعوت میکند :

Twisted Metal !

Twisted Metal در سبک بازی های Vehicular combat طبقه بندی میشود ولی برای ما ایرانی ها که دوران خوب ماشین جنگی را غالبا با کنسول پلی استیشن در نسل پنجم بازی های کامپیوتری به همراه بودیم ، یکی از بهترین اتفاقات ژانر Racing است . نسلی که حتی ماشین بستنی فروشی را در خیابان ندیده بود حالا باید آن را در میدان مبارزه و به همراه یک راننده دلقک روانی همراهی میکرد . در Twisted Metal مهارت رانندگی فقط به لایی کشیدن و استفاده از نیتروژن نبود . حفظ سلامتی ماشین در این بازی کاملا حیاتی بود . هیجان در فرار کردن از دست دشمنانی که هر کدام به یک سلاح مخصوص مجهز بودند ، از شلیک بستنی Sweet Tooth با آن خنده مسخره اش گرفته تا چنگک وحشتناک Mr. Slam هیجان را به اوج می رساند .حس ارتباط با شخصیت مورد علاقه بدون در نظر گرفتن اتومبیل و سلاح هایش ، ویژگی بود که در بازی های بازی های Racing  دیگر مشاهده نمیکردید . از زمان انتشار اولین نسخه خود در سال ۱۹۹۵ تا نسخه دوم که توانست متای ۸۶ را کسب کند روند خوبی داشت ولی در نسخه های سوم و چهارم با برخی بازخوردهای منفی هراه شد . تورنمنت های تا اینکه در زمان حیات کنسول playstation 2 تبدیل به یکی از بهترین های این پلتفرم شد . آخرین اثر از این فرانچایز نوستالوژیک با حفظ همان گیم پلی سابق و البته نقشه و لوکیشن های گسترده تر به سال ۲۰۱۲ و کنسول نسل هفتمی Playstation 3 برمیگردد . شلوغی و درگیری ها در نسخه آخر دوچندان بود ولی هیچ گاه نمیتوان آن را با بازی های قبلی این سری مقایسه کرد .

مطمئنا دوران اوج Twisted Metal در زمان نسل پنجم و اولین کنسول playstation است . این عنوان با امتیازها و جایزه های مختلفش توانسته بود به یکی از پرچم داران لاین آپ سونی شود ؛ به طوری که با کمترین لغزش به شدت مورد انتقاد هواداران و سونی فن ها میشود . سالها گذشت و هنوز خبری از سیستم مسلسل و بمب و موشک بر روی ماشین ها نیست ، شاید ظهور دوباره دلقک آهنی زمینه ساز حضور این فرانچایز زیبا و ماندگار شود . اگر از طرفداران این سری باشید قطعا باید به انتظار اخبار در شبکه PSN و جست و جو در وب سایت های بازی برای انتشار نسخه جدید برای Playstation 4 ، عادت کرده باشید  !